2012 Tatilinden İnsan Hikayeleri

   Seyahat etmenin en keyifli yanı, hiç bilmediğin bir şehrin sokaklarında kaybolmaktır benim için.En iyi kaybolunca öğrenirsin gittiğin yerleri.Kayboldukça ,sokaklarda yaşanmışlıklara daha bir şahit olursun,daha çok hikayeler dinler,daha çok hayaller kurarsın camları açık evlere bakarken...

   Yürümeye alışık olmadığın bir yolda yada bir iklim de daha bir kendini kendine yakın hissedersin.İlginç gelir ilk başta ,bu kadar yabancılıkta nasıl kendine daha yakın olduğun? Yollara düştükçe anlarsın gidilen her yolun seni nasıl tamamladığını...

   Bu yaz Alaçatı'da iki küçük hikayeye dokundu varlığım ve tabi o hikayeler de benim ömrüme katıldı.

   Biri "Lavantacı".Arada derede bir sokakta, mini minnacık bir dükkan.Girişimde mor tül bir tente,içeride rengarenk lavanta keseleri,lavanta sabunları ve kolonyaları.Hepsi el emeği ,göz nuru.Genç bir arkadaş İstanbul'dan hiç kimselere kulak asmadan iki bavulunu aldığı gibi Alaçatı'ya yerleşmiş.İlk başlarda zorluk çekse de kısa sürede kendine bir düzen oturtmuş."Heidi"gibi yaşıyorum diyor :) Ve ben de o gün, o gözlerde tam da o Heidi'nin o iri gözlerindeki pırıltıyı gördüm.Zaman zaman alıp başımızı gitmek istediğimizi söyledik arkadaşla ,o da bize kendini anlattı ve nasıl başardığını...Bize yol gösterirken kendi haklı gururunu taşıyordu üzerinde.Neşeli ,cıvıl cıvıl,çizginin dışına çıkıp kendi başına yeni bir hayat kurabilen biri.Çok takdir ederim böyle insanları ve bana hep umut verirler "Hiç bir şeyi erteleme,erteleme diye..."

Bir diğeri incik boncukçu bir ablaydı.Stantın resmini çekmediğim için resim koyamayacağım.Onun da bir gözü müşterilerde,bir gözü bitirmeye çalıştığı boncuklu iğnelerde...Güleryüzlü,konuşkan ve artık nadir karşılaşılan samimiyette...O da İzmir'deki dükkanını,dükkanın ilk açtığında başka bir iş de yaparken nasıl öğle tatillerinde koşarak dükkana gittiğini,İstanbul'a gelişini anlattı.Tabi biz de dinledik.Anladım ki; samimiyet,güven,güleryüz tüm kapıları açıyor ve hikayeler insanları birbirine bağlıyor.

   Daha çok hikaye dinlemeli ve daha çok anlatmalı belkide, ömrümüzün kapılarını paylaştığımız tek dünyaya açılabilmek için...