Haftaiçi yoğun koşturmalarım,haftasonu derslerim,ödevler,yeni çalışma yerine uyum,veliler,çocuklar derken kendim için hiçbir şey yapmıyormuşum hissine kapıldım. Aslında yaşadığım her an, öğrendiğim her bilgi, her deneyimim,her sorun veya fırsat beni besleyip büyüten olaylar dizgisi. Ama işte anlarda yaşarken sanki başka birşey yapmıyormuş hissi kaplıyor içimi. Belki de keyfim için çok birşey yapmıyorum o yüzdendir.
Bunu fark ettiğimde koca bir haftasonun kendime ayrıdım.Uzuuuun zamandır geç kalkmamıştım iki günde çok geç kalktım. Geç saatlere kadar oturmamıştım,oturdum. Kahvemi alıp,camı açıp sakince dışarıdan gelen sesleri dinlememiştim dinledim. Kitap,gazete,dergi okumamıştım okudum. Resim çekmemiştim,seyahet sitelerinde dolaşmamıştım dolaştım. Kızartma yedim, soğuk meyve suyu içtim. İçime dönmemiştim döndüm. Ve bugün pazar gününün bu saatinde kendimi tamamen dinlenmiş hissediyorum ve uzun bir zamandan sonra ilk kez haftasonu bana uzun gibi geldi, bir çırpıda bitmedi.
Böyle işte blogum,kulaklarımda Kenan Doğulu'dan "insan biraz kendine zaman çalmalı "var:) Hayat önemsiz görünen minik detaylarla güzelmiş bir kez daha anladım.Bazen durmak gerekir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder