Bir gece rüyamda "rehber rüyalar"diye bir kitap gördüm.Bu kitap vardı biliyordum ama bana onu hatırlatacak hiç bir şey yoktu.Sonraki 2 gün kitabı aramakla geçti.Taksim D&R da tek bir tane kalmış aldım başaldım okumaya.Hala bitiremedim.bitirmek istemedim az kaldı.Ama yine bir kez daha okuyacağım sanırım ya da ara ara dönüşler yapacağım.
Sonraki gece bir rüya daha gördüm.Biriyle tanışmışım ve o sıradı eski geldi.Şaşırdım eskiyle nereden tanışıyorlar diye.Eski gelince tanışacağım çocuk gitti.Eski geldiğinde ben yere oturmuştum.Ne kadar da uzun ne kadar iri diye düşünürken söyleyiverdim "sen hep böyle iri miydin diye"güldü...sonra bir köpek geldi .Şirin mi şirin bir golden.Hoplayıp zıplıyordu sevmek istiyordum ama yakalayamıyordum elimi her uzattığımda dişliyordu ama ısırmıyordu.Tanışacağım çocuk gelip "ısırmaz o onun dişleri çok küçük korkma "dedi.Ellerim kırmızıydı ama hiç diş izi yoktu sonra o gitti.Köpek dizlerime oturdu.Sevmeye başladım onu.Bir ara elimi patilerinin arasına alıp ağlamaya başladı.niye ağladığını sorduğumda "çünkü çok yalnızım ben,yalnızım"dedi.Hayır değilsin yalnız derken bir an duraksadım.ama ben de yalnızım niye öyle diyorum ki dedim.Sonra eski geldi "iyi misin?"diye telaşla sordu.İyi olduğunu söylediğimde de koşarak uzaklaştı.Acaba eskisi gibi seviyor muyum diye içimden geçirdim.Hayır sevmiyorum dedim...
Onu o kadar dev görmem ve kendimi yere oturmuş görmem onlayken kendimi küçültüp küçültüp yok saydığımdan olsa gerek.Dişleme çalışan köpek aslında bizi ayırmaya çalışan ve ilk çatırdamada aramıza sızan "onlar "olsa gerek.Evet zarar verdiler ama bir yere kadar.O tanışacağım kimdi kimi geri çevirdim bilmiyorum.Zaten varsa yazımda gelip beni bulur.
Sonraki geceden hatırladığım yerden fışkıran su.Yerden fışkırmaya çalışıyor ben ısrarla yok olmaz çeşmeyi bu tarafa çekeyim boşuna çıkmasın dışarı diyorum.Su;bolluk ,bereket,arınma,coşku benim için.Hayatımda sadece ihtiyacım olduğunu düşündüğüm zamanlarda değil her an her saniye her bilinmezlikte bunlarla yaşamaya kendimi açmam için bir işaretti sanırım.
Ve dün gece;düşüyorum biri tutup kaldırıyor,düzgün yürü diyor.İki adım atıyor gene düşüyorum düz yolda tutup gene çekiştirerek kaldırıyor biri.Yürüyemem diyorum,yürüyebilirsin diyor.Dün kendimi ötelemek,potansiyelimi tam kullanamamakla ve aslında çok şeye sahipken şükretmemekle ilgili bir konuşmaya dahil olmuştum.Aslında yürüyebilirim hayatta hem de el tutmadan.Bugün kitapta şu sözleri okudum "Acıyı,hayatımdaki acıları fazla büyütüp onlara tutunuyorum.Böylece hayallerimin gerçekleşmesini erteliyor ve başarılı olamıyorum.Kendin olma niyeti artık harekete geçmeli"
Yaşadığım hiç bir şeye pişman değilim.Hepsi benim bir parçam.Belki de artık hep baktığım yerlerden kafamı çevirip başka resimlerin ayrıntılarına bakmalı.Yeni renkler görmeli,yeni desenler...Olanın,görünenin hep hayrıma olduğunu bilerek görünmeyen yardımcılarımla beraber uyur uyanık tüm rüyaların mutluluğuna....Güzel düşlere uyuyup uyanalım.
2 yorum:
ben rüya gördükten sonra hemen unuturum, belki de unutmak isterim; o gün neyi gördüysem de rüyama bir şekilde yansır :) sevgiler :)
Maya;ben de öyleydim biliyor musun.Ama şimdi şimdi hatırlıyorum.Okuduğum o kitaba göre de aslında bazen bize bir cevap, bir yol veya gerçek hayatta başımıza gelecek olan bir şey orada yaşanırmış.Enterasan bir deneyim.Gün içindeki yaşadıklarının yansımasını görmek de güzle bir şey bence.Alman gereken ders,görmen gereken ayrıntıları fark etmezsen aynı durumları tekrar tekrar yaşayabilirsin haberin olsun.Sevgiler:))
Yorum Gönder